[FIC] Hiddlesworth [ChrisXTom]#4 Travel Trip

 

ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่ง

หรืออาจจะเป็นฟิคชั่นที่แปลมา

ไม่ได้มีเจตนาจะทำให้ตัวละครเสื่อมเสียใดๆทั้งสิ้น

 อ่านเพื่อความบันเทิง นะแจ๊ะ

My Tumblr : http://jrashiddlesworth.tumblr.com/

FB : https://www.facebook.com/yujean.rasmason

Twitter : https://twitter.com/YuJeanN

Exteen : http://rasmason2.exteen.com

Page : https://www.facebook.com/hiddlesworthfangirl?ref=hl

Wordpess : https://jrasmason.wordpress.com

 

 

C : Chris H. X Tom H.

R : M

G : Romantic

L : Thai

W : Yujean Rasmason

 

***********************************

 

ชายหนุ่มตัวสูงครางออกมาเล็กๆเมื่อรู้สึกถึงแสงแดดที่แยงเข้ามาในห้อง ทำให้เขาเริ่มรู้สึกตัวที่ละน้อยว่านี้เช้าแล้ว ตอนนี้เขาค่อนข้างปวดหัวเอามากๆจนอยากจะหลับต่อไป แต่เพราะมันปวดจึงหลับต่อไม่ได้เขาจึงเปลี่ยนเป็นพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนของตัวเอง ขณะที่พยายามคิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นและเขากลับมาจากบาร์ได้ยังไง ชายหนุ่มกระพิบตาถี่ๆเพื่อมองสำรวจไปจนทั่วห้องของตัวเองทำให้เห็นว่ามันเช้ามากแล้วจริงๆและเขายังไม่ขยับไปไหนได้แต่นั่งอยู่บนเตียงอยู่แบบนั่นรวบรวมความทรงจำที่เหมือนๆจะเลือนรางในเรื่องเมื่อคืน ใช่…เขาคิดว่าเขาน่าจะกลับมาที่บ้านพักได้เพราะคริสพามาส่ง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะปล่อยตัวให้เมาปลิ้นแบบนั่น แต่เครื่องดื่มที่เขาดวนกับคริสมันอร่อยเอามากๆและเมื่อคืนก็สนุกเอามากๆ

 

แม้ว่าเขาจะไม่แตะมันอีกแล้วก็ตาม

 

ชายหนุ่มพยายามทรงตัวลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนักพยายามล้างหน้าล้างตาเพื่อให้สรางเมาแต่คิดว่าแค่ล้างหน้าคงไม่ช่วยเท่าไหรเพราะตอนนี้ถ้าไม่ยืนปรับโฟกัสภาพดีๆเขามั่นใจว่าพื้นมันจะเอียงไปเรื่อยๆ ชายหนุ่มเลยติดสินใจคว้าผ้าเช็ดตัวอาบน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที

 

หลังจากเขาอาบน้ำเสร็จโดยใช่เวลาพอสมควรเพราะเขาเกือบหลับในห้องน้ำ นั่นทำให้เขานึกขำตัวเองอยู่ไม่น้อยแต่หลังจากผ่านน้ำอุ่นเขาก้มั่นใจว่าตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วจริงๆ อย่างน้อยๆพื้นก็ไม่เอียงแล้ว เขาไม่เคยดื่มหนักแบบเมื่อคืนมากก่อนเลยซึ่งเขาก็แปลกใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ทำไมปล่อยตัวอะไรขนาดนั่น แต่การได้คุยกับคริสแล้วมันสนุกมากๆจริงๆ ให้ความรู้สึกยังกับคนในครอบครัวคนหนึ่ง เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วและสำรวจข้าวของว่าทุกอย่างอยู่ดี เขาก็หยิบกล้องและเงินจำนวนหนึ่งเพื่อเตรียมตัวออกไปพจนภัยสำหรับวันนี้ แต่ก่อนอื่นเขาคงต้องไปดูคริสซักหน่อยว่าอยู่ดีไหม อุสาพาเขากลับมาส่งถึงที่นี้รู้สึกเกรงใจเอามากๆ

 

ขาเรียวยาวพาตัวเองมาหยุดยังบ้านพักของชายหนุ่มร่างกายกำยำผมสีทองที่เขาคิดว่าน่าจะอยู่ใกล้กับบ้านพักเขาเนี่ยและ ก่อนที่เขาจะพยายามมองลอดเข้าไปในบ้านแต่ก็ดูเงียบสนิทจนเขาไม่แน่ใจว่ามาถูกที่หรือเปล่า หรือร้ายกว่านั่นคืออาจจะเป็นอะไรไปซักอย่าง อุบัติเหตุ ลื้นล้ม???? คิดได้ดังนั่นเขาจึงออกแรงเคาะประตูเล็กน้อย

 

“คริส??”เขาเรียกออกไปแต่ทุกอย่างก็ยังเงียบอยู่

 

“คริส นี้ฉันเอง ทอม..นายโอเคไหม?”เขาพูดออกไปอีก ทำให้ได้ยินเสียงกุกกักๆดังออกมาก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มลอดออกมาในเชิงว่าประตูไม่ได้ล็อก เขาก็เลยค่อยๆเปิดเข้าไปเพื่อมองหาคนที่อยู่ข้างใน

 

“นายเป็นไงบ้าง…”เขาถามออกมาอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ขณะเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มตัวโตที่กำลังพยายามลุกจากเตียง แม้จะน่าอึดอัดเล็กน้อยในตอนแรกเมื่อคริสอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนโชว์แผนอกกว้างกับหน้าท้องแน่นตึงจนเขาเริ่มจะอดอิจฉาหุ่นดีๆแบบนี้ออกมาไม่ได้

 

“…ดี…ดีแล้ว…มึนหัวนิดหน่อย”เขาได้ยินเสียงทุ้มแหบพร่าตอบกลับมา “นายละเป็นยังไงบ้าง…”คริสค่อยๆลุกขึ้นนั่งขณะส่งยิ้มมาให้เขาแม้ตาจะยังไม่ลืมเลยด้วยซ้ำ

 

“ไหวไหม? ให้ฉันช่วยน่ะ”ทอมถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่ก็อดอมยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นคนตัวใหญ่พยายามรั้งตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแม้จะดูเอียงๆไปบ้าง นั่นทำให้เขารีบถลาไปประคองคนตัวโตเอาไว้ทันที ทำให้ได้รับท่อนแขนแกร่งเอื่อมออกมาโอบรอบไหล่ของเขาเอาไว้เพื่อการพยุงตัว คริสขำออกมาขณะก้มลงมามองชายหนู่มผมสีอ่อนที่ตอนนี้เกือบจะอยู่ในอ้อมกอดของเขาเสียมากกว่า

 

“ฉันรู้สึกยังกับตัวเองเป็นถังเบียร์เดินได้…รู้สึกเสียฟรอมเป็นบ้าที่นายมาเห็นสภาพแบบนี้”ทอมอดหน้าแดงไม่ได้กับเสียงหัวเราะน่าฟังของอีกฝ่าย ไม่ว่ายังไงคริสก็ดูดีเอามากๆสำหรับเขา…ชายหนุ่มพยายามพยุงคนตัวใหญ่ให้ยืนดีๆเพื่อตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก ทั้งยังพยายามไม่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่องรวมทั้งไม่พยายามมองดูหุ่นอันเพอร์เฟคของอีกฝ่าย แม้ว่าทั้งคู่จะอยู่ห่างกันแค่….คืบกว่าๆ

 

คริสแอบลอบมองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ดูจะหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย มันยิ่งทำให้เขาเริ่มมีสติมากกว่าเดิม เขายอมรับแต่โดยดีว่าตอนนี้เขาค่อนข้างสร้างภาพนิดหน่อย เขาเมามากเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แต่หลังจากเห็นทอมเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าน่ารักๆนั่น นี่ยังไม่รวมดวงตาสีเขียวสวยที่มองมาอย่างเป้นห่วงเป็นใย เขาก็คิดว่าเขา”ตื่น”มากพอแล้วโดยไม่ต้องพึ่งยาแก้เมาค้างแต่อย่างใด นี่ยังไม่รวมกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนคนพึ่งอาบน้ำมาใหม่ๆกับไหลอันอบอุ่นที่ตอนนี้เขากำลังโอบรอบมันอยู่อย่างพวก…ใช่โอกาสให้คุ้มค่า เขามั่นใจว่าเขาหายเมาค้างแล้วแน่นอน

 

แขนเรียวที่อยู่บนเอวเขาค่อยๆพยุงให้เขาไปถึงประตูห้องน้ำที่เขาละอยากให้มันอยู่ไกลกว่านี้อีกซักหลายๆเมตร แต่มันก็ช่วยไม่ได้ หนุ่มผมทองคิดเซงๆก่อนที่ขายาวแข็งแรงจะเกี่ยวเข้ากับเสื้อยืดที่เขาถอดเหวี่ยงไว้เมื่อคืนบวกกับเท้าอีกข้างที่เหยีบชายเสื้อไว้ จนกลายเป็นเขาก้าวไม่ได้และกำลังจะก้ม ซึ่งเขาก็เอื่อมมือออกมายันกำแพงเอาไว้พร้อมกับเผลอดันเอาคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดไปชนกำแพงโดยไม่รู้ตัว จนตอนนี้กลายเป็นว่าแผนหลังของอีกฝ่ายอยู่ติดกับกำแพงในขณะที่เขาใช่ทั้งสองมือยันตัวเองเอาไว้จากตัวของทอมเพื่อไม่ให้ทิ้งน้ำหนักตัวใส่อีกฝ่าย

 

“…โทษที”ดวงตาสีเขียวสวยมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เขามั่นใจว่าคริสกำลังจะล้มเพราะสะดุดอะไรซักอย่าง แต่ไอ้ที่เขาสนใจมากกว่าเรื่องนั่นก็คือใบหน้าคมที่อยู่ห่างจากเขาไปไม่ถึงคืบ เพราะคริสกำลังก้มลงเตะเสื้อยืดของเขาออกไปให้พ้นทางขณะที่ปากหยักได้รูปก็กำลังยิ้มออกมากับความซุ้มซ้ามของตัวเอง เขาไม่ได้แคร์เรื่องนั่น ช่างหัวทุกอย่างในโลกนี้ไปเลย…แต่เขากำลังใจเต้นเอามากๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่างหาก เขาได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเองดังโครมครามจนตอนนี้เขาหูอื้อไปหมด ทั้งยังคงมองใบหน้าหล่อเหล่าของอีกฝ่าย

 

สายตาคมตวัดขึ้นมาจากเสื้อยืดเจ้ากำที่ดูจะเอาใจเจ้าของมันเกินไปหน่อย ก่อนจะเห็นว่าดวงตาสีสวยราวกับน้ำทะเลใต้ขนตางอนยาวกำลังมองเขาอยู่ด้วยสายตาที่เขาอ่านไม่ออกเหมือนกันว่าทอมกำลังคิดอะไรอยู่ มันกำลังมองตรงมาที่ริมฝีปากของเขาก่อนจะช้อนขึ้นมามองสบตาของเขานิ่ง พอๆกับที่เขากำลังมองสำรวจไล่ต่ำลงไปยังริมฝีปากบางที่ชมพูที่อยู่ห่างไปไม่มากนัก เพียงแค่ลมหายใจเท่านั่นเอง…คริสมองสบตาของอีกฝ่ายโดยที่แววขี้เล่นได้หายไปแล้วเหลือแต่แววจริงจังที่ปรากฏขึ้นมาจนทอมใจเต้นหนักกว่าเดิม ริมฝีปากหยักเลื่อนต่ำลงมาเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งชายหนุ่มผมสีอ่อนเองก็ไม่ได้ขยับหนี แต่ในเซี้ยวนาทีสุดท้ายคริสก็ยันตัวออกห่างชายหนุ่มก่อนที่แววตาขี้เล่นจะกลับเข้ามาเหมือนเดิม

 

“…พนันได้เลยว่าถ้านายไม่อยู่ฉันคงหัวโขกกำแพงตายไปแล้ว..”คริสขำออกมาแห้งๆ นั่นทำให้ทอมยิ้มเล็กๆพลางก้มหน้าลงไป

 

“ก็คุณเมานิครับ”ชายหนุ่มตอบ นั่นทำให้คริสแกล้งถอนหายใจออกมา

 

“รอฉันอาบน้ำเดียวน่ะ ฉันจะพานายไปทานสเต็กที่อร่อยที่สุดในเมือง”คนตัวสูงบอกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ จะบอกทอมยังไงได้ในเมื่อเขาไม่ได้เมาเลยซักกะนิด ยิ่งเหตุการณ์ชวนให้หัวใจจะวายเมื่อกี่มันยิ่งทำให้เขามีสติมากกว่าเดิม เกือบไปแล้ว…เกือบทำอะไรแปลกๆออกไปแล้ว …ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทอมจะทำให้ความยับยั้งชั่งใจของเขาลดลงมากขนาดนี้ ต้องตั้งสติซักหน่อยแล้ว

 

ทอมได้แต่นั่งนิ่งๆอยู่บนเตียงกว้างของคริส ปล่อยตัวเองให้จมไปในความคิดเกียวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจ…ชั่วแววเดียวเขาคิดว่าคริสกำลังจะ…จูบเขา แต่แล้วใบหน้าคมก็แส่ไปทางอื่น ไม่ใช่ว่าเขาจะอยากจูบคริสซักหน่อย ไม่ใช่ว่าไม่อยากแค่…แค่ คิดว่ามันอาจจะดูไม่ดีก็เท่านั่นเอง แบบคริสเนี่ยนะจะมาสนใจคนแบบเขาไม่มีทาง บางทีอาจจะแค่ขำๆหรือไม่เจ้าตัวก็คงจะเมาจริงๆ แล้วทำไมไอ้ความรู้สึกเสียดายไร้สาระนี้ถึงต้องก่อตัวขึ้นในอกขนาดนี้ด้วย ตั้งสติหน่อยสิโทมัส!!!!!!!! ชายหนุ่มแทบจะร้องออกมาอยู่ในใจ แม้ว่าจะผ่านมาหลายนาทีแล้วแต่เขาก็ยังรู้สึกราวกับว่ามันยังคงเกินขึ้นเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว ขาเขายังสั่นอยู่เลย ลุกแทบจะไม่ขึ้นเลยได้แน่นั่งพยายามหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นเป็นปกติซักที

 

“เฮ้คริส!!!!! ตื่นหรือยัง!!”แล้วเสียงเรียกดังลั่นจากประตูห้องก็ทำให้เขาตื่นจากพวัง พร้อมกับประตุที่เปิดโครมเข้ามา ตามด้วยร่างกายสูงใหญ่ของชายคนหนึ่งที่มีผมสีน้ำตาลอ่อนยิ่งกว่าสีผมของเขา พร้อมกับดวงตาสีฟ้าและเคราสีอ่อนทำให้เขารู้สึกว่าคุ้นหน้าคุ้นตาของอีกฝ่ายเอามากๆ แต่เขาก็ไล่ความคิดแปลกๆนั่นออกไปเมื่อสายตาคมตวักมามองเขาอย่างสงสัยนั่นทำให้เขาลุกขึ้นยืนอย่างเก้ๆกังๆ

 

“ขอโทษครับผมอาจจะเข้าผิดห้อง นี้ใช่ห้องของคริสหรือเปล่า..คริสโตเฟอร์?”เสียงทุ้มต่ำถามออกมาอีกอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ทำให้เขาพยักหน้า

 

“ครับ เขาอาบน้ำอยู่…”ทอมบอกอย่างไม่ค่อยมั่นใจ ทำให้ชายหนุ่มปิดประตูห้องก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เขา ผู้ชายคนนี้คงจะเป็นเพื่อนของคริสแน่ๆ และขอบอกว่าตัวใหญ่พอๆกันเลย จนทำให้เขาเริ่มคิดจริงๆแล้วว่าหุ่นแห้งๆแบบเขาช่างดูน่าสงสารจริงๆ

 

“ผมแลมครับ…น้องชายของคริส”ชายหนุ่มเอื่อมมือออกมาทำให้เขารีบยื่นมือออกไปจับทักทาย

“ทอมครับ”เขาบอกอย่างเป็นมิตรขณะยิ้มให้ชายหนุ่ม ซึ่งอีกฝ่ายก็เพียงแค่ยิ้มตอบเล็กๆ

“ผมไม่รู้ว่าคริสพักอยู่กับคนอื่น”เขาพูดออกมาอีก ทำให้ชายหนุ่มอ้าปากเล็กๆ

 

“ไม่ครับ ผมอยู่บ้างหลังข้างๆ…”ทอมบอกเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูห้องน้ำเปิดออกตามด้วยชายหนุ่มที่สภาพไม่ค่อยเรียบร้อยดีนัก เหมือนกับรีบออกมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นมากกว่า

 

“แลม?? นายมาทำบ้าอะไรที่นี้”คริสถามออกมาขณะที่ออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียว ทำให้เขาเริ่มรู้สึกเหมือนมาอยู่ผิดที่อย่างแรง แถมยังรู้สึกว่าตัวเองยิ่งดูตัวเล็กลงไปอีกเมื่อมีชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่สองคนแทบจะคุยกับข้ามหัวเขา

 

“นายไม่รับโทรศัพท์ แถมยังหนีมาพักที่บ้านพักอีก คริสตี้บอกฉันว่านายอยู่ไหน…รีบแต่งตัวดีกว่าจะได้ไปเที่ยวกัน นายสัญญากับฉันไว้ว่าจะไปตกปลา”แลมบอกอย่างอารมณ์ดี ผิดกับชายหนุ่มตัวสูงที่ขมวดคิ้วออกมาพลางมองไปยังใบหน้าหวานที่ดูจะหมองลงเล็กน้อย

 

“ไม่ ฉันมีนัดแล้ว..”เขาตอบออกไปแทบจะไม่ต้องคิด ทำให้หนึ่งหนุ่มน้องชายตัวแสบที่โผล่มาไม่ได้เวลาเอาสุดๆ กับอีกหนึ่งหนุ่มที่เรื่องอุสาดำเนินไปด้วยดี ทั้งคู่หันมามองเขาเห็นตาเดียวเพื่อรอฟังคำตอบ

“นายจะไปไหน ไหนเคยบอกว่าเมืองนี้น่าเบื่อจะตายไง เลิกอิดออดน่าคริส แต่งตัวเร็วเขา”และดูเหมือนน้องชายเขาจะไม่ได้สังเกตุอะไรเลย แถมยังดูจะทำให้เรื่องแย่ลงไปอีก เพราะดูจากสีหน้าที่ผิดหวังของทอมแล้ว เขาว่าน่าใจใกล้เส้นอันตรายแล้วแน่นอน

 

“ไม่แลม ฉันนัดกับทอมไว้แล้วว่าจะพาเขาไปกินสเต็กและเที่ยวชมเมือง”เขาบอกออกไปทำให้น้องชายเขาเลิกคิ้วนิดๆ

 

“เยี่ยม งั้นก็ไปด้วยกัน…”โอเค ไอ้เจ้าน้องบ้านี้มันไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ

 

“คริส อันที่จริงไม่เป็นไรหรอก”เขาได้ยินเสียงหวานพูดออกอย่างอย่างหง่อยๆนิดๆ “ฉันว่านายไปกับน้องชายดีกว่า ฉันไม่เป็นไร”ทอมพูดออกมา ทำให้เขาแทบจะวิ่งเข้าไปรั้งคนสูงเพียวหใอยู่ต่อ

 

“ไม่ทอม ฉัน-“

 

“เอาไว้คราวหน้าก็ได้คริส ที่จริงฉันว่าจะไป…เก็บของที่ห้องพักต่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”ชายหนุ่มรีบพูดตัดบทพลางหันไปยิ้มให้แลม วึ่งชายตัวใหญ่ก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างเป็นมิตร พร้อมกับขายาวที่รีบพาตัวเองออกไปจากห้องของคริสให้เร็วที่สุด จนกระทั้งเสียงประตูปิดลงร่างสูงก็ยังไม่ขยับไปไหน

 

“นายมันงี่เง่าเป็นบ้าเลยแลม ให้ตายสิ!”เขาแทบจะกระชากเสื้อยืดในมือของน้องชายมาอยู่แล้วเมื่อชายอีกคนหยิบเสื้อออกมาจากตู้ให้เขา

 

“อะไร?”

 

“แถมยังกะเวลาได้ห่วยเอามากๆ เยี่ยมมากแลม! ตอนนี้ฉันเลยเสียโอกาศที่จะทำคะแนนไปเลยฟรีๆหนึ่งวันเพื่อไปนั่งตกปลากับนาย และไม่แน่ว่าหลังจากนี้เขาจะยอมไปเที่ยวกับฉันอีกไหม!”เขาเอาเสื้อในมือฟาดไปที่แขนของน้องชายเขา ทำให้อีกฝ่ายได้แต่กระโดดหลบขำๆ แล้วนั่งลงบนเตียงเพื่อดูเขาแต่งตัว

 

“อะไรของนายคริส นี่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนใหม่หน้าตาดีคนนั่นมากกว่าฉันงั่นหรือ?”

 

“ใช่!”

 

“แหม่ม..เจ็บจัง”แลมแกล้งทำเสียงเสียใจ “แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นทำไมจู่ๆนายถึงมาอยู่ทีนี้ รู้ไหมว่าลูกชายฉันแทบจะบีบคอฉันตายอยู่แล้วเพราะมัวแต่ถามหาคุณอาคริสโตเฟอร์ๆๆ นายไม่เห็นใจฉันบ้างหรือคริส”เขาไม่หันไปมองสายตาอ้อนวอนหน้าหมั่นไส้ของน้องชายเขา แต่เปลี่ยนมาเป็นใส่บ็อกเซอร์สีเข้มตามด้วยกางเกงยีนต์แทน

 

“ฉันไม่ไปไหนกับนายๆแน่ๆแลม ฉันจะตามไปง้อทอม ขอบใจ”เขาแทบจะไม่ต้องคิดเลยเมื่อตอบออกไปในระหว่างเช็ดผมด้วยผ้าผืนเล็ก นั่นทำให้ห้องชายเขาขมวดคิ้วนิดๆ

“หมายความว่ายังไงคริส ทำไมนายดูจะห่วงผู้ชายคนนั่นจังเลย…”แลมถามออกมาทำให้เขาหันไปมองหน้าน้องชายนิ่งด้วยสายตาจริงจัง ซึ่งน้องของเขาก็ทำเพียงเลิกคิ้วขึ้นมาอย่างอึ้งๆ

 

“ล้อเล่นใช่ไหม?”

 

“ฉันจริงจัง”เขาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ ทำให้น้องชายเขาหลับตาลงเล็กๆอย่างใช่ความคิด

 

“คริสฉัน…เอ่อ…ได้…แล้ว พอจะเล่าให้ฟังได้ไหม?”ชายหนุ่มถามออกมา ทำให้คริสถอนหายใจออกมาเบาๆ

 

“ฉันก็ไม่แน่ใจแลม มันแค่…มันเกิดขึ้นไปแล้ว ฉันแค่รู้สึกว่าชอบเขาเอามากๆและแค่ไม่อยากปล่อยเขาไป ก็แค่นั่นจริงๆ มันก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน”ชายหนุ่มบอกเสียงอ่อนนั่นทำให้น้องชายเขาลุกขึ้น

 

“โอเค…อย่างน้อยๆก็ไปหาหลานหน่อยก็ได้ ฉันสัญญาว่าจะมาส่งนายก่อนดินเนอร์แน่นอน โอเคไหม? ไม่เอาหน่าคริส แถบนี้มันถิ่นฉันน่ะ จะเสกอะไรให้หนุ่มน้อยของนายก็ได้ เรื่องนี้ฉันจัดการให้”แลมพูดออกมาอีก ทำให้เขาถอนหายใจออกมา

 

“แค่มาส่งฉันให้ทันมื้อเย็น นอกนั่นฉันจัดการเอง”

 

 

 

 

 

/*/

 

 

 

 

 

 

ทอมลอบถอนหายใจเล็กๆขณะมองเหม่อออกไปขณะนั่งดื่มกาแฟไปด้วย เขาวางหนังสือนำเที่ยวไว้ข้างๆจริงๆควรจะอ่านมันให้จบแต่เขาไม่มีอารมณืมาอ่านเลยแม้แต่น้อย เขาควรจะมาเที่ยวพักผ่อนอย่างมีความสุขสิ แล้วทำไมตอนนี้ดูจะอารมณ์หดหู่เอาเล็กน้อย ไม่น้อยเท่าไร แค่เมื่อช่วงเช้าที่เขาไปหาคริสที่บ้านพัก เจอน้องชายตัวโตและพอจะเรียบเรียงเหตุการณ์ได้คร้าวๆว่าคริสไม่ได้ตั้งใจจะมาที่เมืองนี้เลยด้วยซ้ำ อาจจะแค่ตามเขามาเพราะนึกสนุก นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกผิดเขาไปใหย่ที่อาจจะทำให้คริสทะเลาะกับน้องชาย ทั้งที่ตอนนี้เขาคิดว่าจะออกไปเดินเล่นถ่ายรูปดูรอบๆซักหน่อย แต่กลับไม่มีอารมณืจะทำอะไร ได้แต่นั่งอยู่ที่ม้านั่งตัวยาวหลังบ้านพัก มองเหม่อออกไปยังทุ้งหญ้าสีเขียวกับภูเขาลูกใหญ่ นี้ผ่านมาไม่นานเขากลับรู้สึกว่ามีเรื่องราวเกิดขึ้นซะเยอะแยะเต็มไม่หมด ทั้งหัวใจเจ้ากำที่ดันสั่นกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก ถ้าคริสรู้ว่าเขาใจเต้นกับคนตัวสูงจะเป็นยังไงน่ะ

 

ชายหนุ่มตัดสินใจดื่มกาแฟให้หมดในรวดเดียวเพื่อลุกขึ้นและเตรียมตัวออกไปเดินเที่ยวถ่ายรูปเล่น เก็บบรรยากาศที่เขาอุสาเดินทางมาตั้งใกล้ อย่างน้อยๆก็ถ่ายรูปเข้าไปเยอะๆ เพื่อกลับไปที่อังกฤษอาจจะไปเขียนเรื่องราวการเดินทางของเขาลงบล็อกก็ได้ จะมานั่งหง่อยอยู่ได้ยังไง ใช่ว่าจะไม่ได้เจอคริสอีกซะเมื่อไหรกัน คิดได้ดังนั่นทอมจึงจัดการสวมเสื้อกั๊กสีเข้มอีกตัวพร้อมกล้องในมือและเริ่มออกเดินทางถ่ายรูปหามุมสวยๆเข้าไว้